ویلیام برنز، دیپلمات کهنه کار آمریکایی که در ابتدای مذاکرات هسته‌ای ایران و گروه موسوم به ۱+۵ سرپرستی تیم مذاکره کننده آمریکا را به عهده داشت، در گفت‌وگویی تفصیلی با نشریه آتلانتیک درباره کتابش با عنوان "کانال پشت پرده" به سوالاتی پیرامون روابط واشنگتون با جهان، ارتباط آمریکا باروسیه پس از روی کار آمدن دونالد ترامپ، توافق هسته‌ای با ایران و موضوعاتی دیگوی که هم اکنون رئیس اندیشکده بنیاد کارنگی است در پاسخ به این سوال که آمریکایی‌ها در حال حاضر باید چه احساسی نسبت به وضعیت کنونی این مذاکرات داشته باشند، گفت: ابتدا باید بگویم که از نظر من کنار گذاشتن این توافق یک اشتباه جدی بود. من فکر می‌کنم که این کار ما را برای عقب راندن رفتار ایران در منطقه در موقعیت ضعیف‌تری قرار داد. از نظر من این کار حتی به‌طور موازی خساراتی فراتر از ایران وارد کرد، ما خواسته پوتین را برای او انجام دادیم؛ افزایش اختلاف میان آمریکا و نزدیک‌ترین متحدان اروپایی‌مان.
برنز ادامه داد: من همچنین بر این باورم که این کار تأثیری خواهد داشت که تاکنون به اندازه کافی به آن توجه نشده است. این اقدام در بلند مدت تأثیر تحریم‌های یک‌جانبه ما را کاهش می‌دهد. ما پس از پنج یا ۱۰ سال از خواب بیدار خواهیم شد و سپس همان‌طور که وزیر امورخارجه آلمان نیز آشکارا درباره آن صحبت کرده است، شاهد افراد زیادی خواهیم بود که به دنبال راه‌هایی برای کاهش شکنندگی‌شان در برابر نظام مالی آمریکا هستند.
این مقام پیشین آمریکایی تصریح کرد: من فکر می‌کنم که ایرانی‌ها در حال حاضر منتظر پایان دوره دولت ترامپ هستند. آنها اکنون به دلیل بازگشت تحریم‌های آمریکا تحت فشار اقتصادی هستند. من نیز معتقدم که اقدامات ایران در خاورمیانه تهدیدآمیز است اما بر این باورم که یک راه هوشمندانه و یک راه احمقانه برای مقابله کردن وجود دارد. از نظر من توافق هسته‌ای بخشی از یک راه هوشمندانه بود. به‌طور قطع من بی‌طرف نیستم. من مذاکرات محرمانه با ایران در سال ۲۰۱۳ را هدایت می‌کردم. من باور دارم که (با توافق هسته‌ای) در موضع بهتری برای مواجهه با دیگر رفتارهای ایران قرار داشتیم.
سرپرست تیم مذاکره کننده هسته‌ای آمریکا افزود: من اما نسبت به رویکرد این دولت نگران هستم، (رویکردی) که کمتر مایل به حصول یک توافق بهتر است، بلکه بیشتر به دنبال تسلیم یا نابود کردن حکومت ایران است. این، می‌تواند ما را به مسیر برخوردهای ناخواسته سوق دهد که به سرعت هم شعله‌ور میشود. من از این نگرانم که بازتاب‌هایی از وضعیت عراق در ۲۰۰۳ در برخی فرضیات هیأت حاکمه آمریکا وجود داشته باشد، بازتاب‌هایی مبنی بر اینکه ظاهراً این دولت به این فکر می‌کند که سریع و مؤثر می‌تواند از فشار حداکثری برای سقوط این نظام استفاده کند. همچنین افکار واهی زیادی در پیش‌بینی آینده وجود دارد که برخی‌شان از دوستان ما در منطقه نشأت گرفته است.ر پاسخ داد.
درباره این سایت